przez Jerzy Szeja » So maja 20, 2006 9:04 pm
projekt
USTAWA
z dnia……
o ochronie małoletnich przed szkodliwymi treściami prezentowanymi
w środkach masowego komunikowania
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa określa zasady ochrony małoletnich odbiorców przed treściami szkodliwie wpływającymi na ich rozwój fizyczny, psychiczny i moralny prezentowanymi w środkach masowego komunikowania znajdującymi się w publicznej przestrzeni medialnej oraz zasady działania Centrum Dobrych Mediów.
Art. 2.
Użyte w ustawie określenia oznaczają:
1) scena przemocy - przekaz zawierający przedstawienia zachowań brutalnych, okrutnych lub wywołujących lęk u odbiorców małoletnich, w szczególności poprzez prezentowanie zabójstw, gwałtów, stosowania tortur lub innych sposobów fizycznego albo psychicznego udręczenia człowieka lub zwierzęcia;
2) scena wulgarna - przekaz zawierający słowa, zwroty lub gesty powszechnie uznawane za obraźliwe albo ukazujące człowieka w sposób uznawany powszechnie za naruszający jego godność;
3) scena obsceniczna - przekaz zawierający słowa, obrazy, zwroty, gesty lub czynności ukazujące lub opisujące seksualność człowieka w sposób mogący zagrażać fizycznemu, psychicznemu i moralnemu rozwojowi małoletnich;
4) środek masowego komunikowania - każdy środek materialny i niematerialny, w szczególności gry wideo i programy komputerowe, radiofonia i telewizja, prasa, komiksy, portale internetowe, reklama zewnętrzna, trwałe nośniki muzyki oraz filmy, umożliwiający dotarcie do nieokreślonego kręgu osób;
5) klasyfikacja przekazów – oznaczenie przekazu lub zbioru przekazów odpowiednimi symbolami wskazującymi na rodzaj szkodliwych treści oraz wiek małoletnich, dla których fizycznego, psychicznego i moralnego rozwoju dany przekaz może być szkodliwy.
6) reklama zewnętrzna - reklama dostępna dla nieokreślonego kręgu osób;
7) przekaz – każda treść rozpowszechniana za pomocą środków masowego komunikowania;
8) prasa – prasa w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. – Prawo prasowe (Dz. U. z 1984 r. Nr 5, poz. 24, z późn. zm.);
9) przedsiębiorca – przedsiębiorca w rozumieniu art. 4. ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 i Nr 281, poz. 2777) prowadzący działalność polegającą na tworzeniu, zestawianiu lub rozpowszechnianiu przekazów w publicznej przestrzeni medialnej;
10) publiczna przestrzeń medialna – przestrzeń dostępna dla bliżej nieokreślonej liczby osób, w której następuje tworzenie, zestawienia lub rozpowszechnianie przekazu lub zbioru przekazów.
Art. 3.
Zabrania się rozpowszechniania lub pokazywania przekazów niesklasyfikowanych zgodnie z zasadami, o których mowa w art.6.
Art. 4.
Zabrania się rozpowszechniania lub pokazywania nośników, na których zostały zwielokrotnione przekazy oraz ich opakowań nieoznakowanych zgodnie z zasadami klasyfikacji, o których mowa w art. 6.
Art. 5.
Nie podlegają klasyfikacji przekazy, w zakresie uregulowanym przepisami innych ustaw.
Rozdział 2
Zasady klasyfikacji
Art. 6.
1. Każdy przekaz przed pierwszym pokazem lub rozpowszechnieniem w środku masowego komunikowania w publicznej przestrzeni medialnej podlega klasyfikacji ze względu na zawarte w nim treści lub formę mogące zagrażać fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi małoletnich, w szczególności ze względu na nasycenie scen przemocy, scen wulgarnych i scen obscenicznych.
2. Klasyfikacji jest zobowiązany dokonać przedsiębiorca rozpowszechniający lub pokazujący przekaz, według następujących kategorii:
1) „A” – przekaz, który nie zawiera treści szkodliwych,
2) „B” - przekaz, który zawiera treści szkodliwe dla odbiorcy poniżej 3 roku życia,
3) „C” – przekaz, który zawiera treści szkodliwe dla odbiorcy poniżej 7 roku życia,
4) „D” – przekaz, który zawiera treści szkodliwe dla odbiorcy poniżej 12 roku życia,
5) „E” – przekaz, który zawiera treści szkodliwe dla odbiorcy poniżej 15 roku życia,
6) „F” – przekaz, który zawiera treści szkodliwe dla odbiorcy poniżej 18 roku życia.
3. Podstawą nadania kategorii jest ocena rodzaju, formy, ilości występowania i natężenia treści szkodliwych dla fizycznego, psychicznego i moralnego rozwoju małoletnich w przekazie, dokonana na formularzu zgodnie z zasadami, sposobem i warunkami kategoryzacji, określonymi w załączniku nr 1 do ustawy.
Art. 7.
Przepisów ustawy nie stosuje się do następujących przekazów:
1) serwisów informacyjnych
2) serwisów agencyjnych
3) dzienników w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. Prawo prasowe (Dz. U. z 1984 r. Nr 5, poz. 24)
4) czasopism w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 3 ustawy powołanej w punkcie 3., jeżeli mają one charakter wyłącznie informacyjny
5) transmisji sportowych
6) przekazów tekstowych w rozumieniu art. 4 pkt 9 ustawy z 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz.U. z 2004 r. Nr 53 poz. 2531)
Art. 8.
1. Przedsiębiorca, o którym mowa w art. 6 ust. 2 jest zobowiązany oznaczyć każdy przekaz odpowiednio do przyznanej kategorii, w następujący sposób:
1) przekaz kategorii „ A „ - symbolem „ + 0”
2) przekaz kategorii „ B „ – symbolem „ + 7”,
3) przekaz kategorii „ C „ – symbolem „ + 12”,
4) przekaz kategorii „ D „ - symbolem „ + 15”,
5) przekaz kategorii „ E „ - symbolem „ + 18”
oraz odpowiednimi znakami graficznymi wskazującymi na rodzaj szkodliwych treści określonymi w załączniku nr 1 do ustawy.
2. Jeżeli rozpowszechnieniu podlega zestaw przekazów zawierający przekazy zakwalifikowane do różnych kategorii, zestaw ten otrzymuje kategorię odpowiadającą przekazowi zakwalifikowanemu według największej szkodliwości zawartej w jednym z nich.
3. Oznakowanie nanosi się na przekaz, nośnik, na którym został zapisany oraz na jego opakowanie.
Art. 9.
Wszystkie osoby, a w szczególności rodzice, opiekunowie prawni i przedsiębiorcy dokonujący pokazów lub rozpowszechniania przekazów w środkach masowego komunikowania w publicznej przestrzeni medialnej są zobowiązani do podejmowania wszelkich czynności mających na celu zapobieżenie dostępu i zapoznania się małoletnich z szkodliwym dla nich przekazem.
Art. 10.
1. Zabronione jest pokazywanie i rozpowszechnianie w środkach masowego komunikowania w publicznej przestrzeni medialnej przekazów zagrażających fizycznemu, psychicznemu lub moralnemu rozwojowi małoletnich.
2. Zabronione jest pokazywanie i rozpowszechnianie w środkach masowego komunikowania przekazów określonej kategorii małoletnim, którzy nie osiągnęli wieku określonego dla tej kategorii z zastrzeżeniem ust. 4.
3. Zabronione jest zamieszczanie w prasie przeznaczonej dla dzieci i młodzieży scen przemocy, obscenicznych i wulgarnych.
4. Zabrania się sprzedaży w systemie samoobsługowym czasopism zawierających sceny, o których mowa w ust. 3.
5. Zabrania się wystawiania w miejscach widocznych dla nieletnich czasopism zawierających sceny, o których mowa w ust. 3.
6. W razie wątpliwości co do wieku nabywcy lub odbiorcy przekazu, osoba dokonująca sprzedaży lub rozpowszechniania przekazów uprawniona jest do żądania okazania dokumentu stwierdzającego wiek nabywcy lub odbiorcy.
7. Audycje i inne przekazy w rozumieniu ustawy o radiofonii i telewizji oznaczone kategorią „E” i „F” mogą być rozpowszechniane wyłącznie w godzinach 23 do 6.
8. Nadawcy są zobowiązani do oznaczania audycji i innych przekazów, z wyłączeniem serwisów informacyjnych, reklam, telesprzedaży, transmisji sportowych i przekazów tekstowych, odpowiednim symbolem graficznym, określonym w przepisach ustawy, przez cały czas ich emisji telewizyjnej oraz zapowiedzią słowną informującą o zakwalifikowaniu do określonej kategorii.
9. Zabronione jest rozpowszechnianie reklamy zewnętrznej oznaczonej kategorią inną niż „A” lub „B”.
Art. 11
1. Prezes Rady Ministrów określi w drodze rozporządzenia wzór formularza klasyfikacyjnego, mając na uwadze zasady klasyfikacji przekazów według ich szkodliwości określone w załączniku nr 1 do ustawy.
2. Przedsiębiorca rozpowszechniający lub pokazujący przekaz jest zobowiązany zgłosić się do Centrum Dobrych Mediów w celu pobrania odpowiednich dokumentów zgłoszeniowych i formularza klasyfikacyjnego.
3. Zgłoszenie i pobranie dokumentów, o których mowa w ust. 2 następuje drogą elektroniczną.
4. Przed pobraniem dokumentów przedsiębiorca, o którym mowa w ust.2 jest obowiązany uiścić opłatę w wysokości 100 zł.
Art. 12
1. Wypełniony formularz klasyfikacyjny wraz z nadaną kategorią przekazu przedsiębiorca jest zobowiązany odesłać drogą elektroniczną do Centrum Dobrych Mediów.
2. Jeżeli przekaz otrzymał kategorię „ A”, przedsiębiorca może zaniechać odesłania formularza, o którym mowa w ust. 1 do Centrum Dobrych Mediów.
Art. 13
1. Prezes Centrum Dobrych Mediów wpisuje otrzymany formularz klasyfikacyjny do katalogu przekazów i nadanych im kategorii, zwanego dalej „katalogiem”.
2. Katalog jest jawny.
3. Katalog zawiera:
1) określenie tytułu i rodzaju przekazu,
2) opis treści przekazu,
3) nadaną kategorię,
4) dane przedsiębiorcy zgłaszającego przekaz:
a) numer REGON
b) numer NIP
Art. 14
1. W razie stwierdzenia, że przedsiębiorca przyznał przekazowi nieprawidłową kategorię Prezes Centrum Dobrych Mediów w drodze decyzji nadaje przekazowi odpowiednią kategorię i nakazuje zmianę oznakowania przekazu zgodnie z nadaną kategorią.
2. Od decyzji stronie służy wniosek do Prezesa Centrum Dobrych Mediów o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Rozdział 3
Centrum Dobrych Mediów
Art. 15.
1. Prezes Centrum Dobrych Mediów jest centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach ochrony małoletnich przed szkodliwymi treściami prezentowanymi w środkach masowego komunikowania.
2. Prezes Centrum Dobrych Mediów podlega Prezesowi Rady Ministrów.
Art. 16.
1. Prezesa Centrum Dobrych Mediów powołuje Prezes Rady Ministrów, po zasięgnięciu opinii Rady Dobrych Mediów, Rzecznika Praw Dziecka oraz Rzecznika Praw Obywatelskich.
2. Na stanowisko Prezesa Centrum Dobrych Mediów może być powołana osoba, która:
1) jest obywatelem polskim,
2) korzysta z pełni praw publicznych,
3) nie była karana za przestępstwo popełnione umyślnie,
4) wyróżnia się wysokimi walorami moralnymi oraz wiedzą przydatną w pracach Centrum Dobrych Mediów.
3. Kadencja Prezesa Centrum Dobrych Mediów trwa 6 lat licząc od dnia powołania;
Prezes Centrum Dobrych Mediów pełni obowiązki do dnia powołania następcy.
5. Kadencja Prezesa Centrum Dobrych Mediów wygasa w razie jego śmierci lub odwołania.
6. Prezes Rady Ministrów odwołuje Prezesa Centrum Dobrych Mediów w razie:
1) rezygnacji ze stanowiska,
2) utraty zdolności do pełnienia powierzonych obowiązków na skutek długotrwałej choroby, trwającej co najmniej 6 miesięcy,
3) opinii Rady Dobrych Mediów stwierdzającej, iż nie wypełnia on obowiązków nałożonych przez ustawę lub działa na szkodę Centrum Dobrych Mediów.
7. Prezes Rady Ministrów odwołuje Prezesa Centrum Dobrych Mediów w przypadku, gdy przestał on odpowiadać jednemu z warunków określonych w ust. 2 pkt 1 - 3.
Art. 17.
Prezes Centrum Dobrych Mediów w szczególności:
1) czuwa nad przestrzeganiem przepisów ustawy,
2) prowadzi katalog przekazów i nadanych im kategorii zgłoszonych do Centrum Dobrych Mediów zgodnie z zasadami określonymi w załączniku do ustawy,
3) udziela rad, informacji i wyjaśnień przedsiębiorcom pokazującym i rozpowszechniającym przekazy w środkach masowego komunikowania w zakresie stosowania zasad i trybu nadawania kategorii przekazom, a w szczególności w zakresie wypełnienia formularza, o którym mowa w art. 6 ust. 3,
4) wydaje decyzje administracyjne w sprawie zmiany kategorii przekazu,
5) współpracuje z innymi organami, instytucjami i organizacjami pozarządowymi w zakresie edukacji medialnej i ochrony małoletnich przed szkodliwymi treściami prezentowanymi w środkach masowego komunikowania,
6) przedstawia corocznie Radzie Ministrów, Sejmowi i Senatowi informację o swojej działalności,
7) rozpatruje skargi, wnioski i petycje związane z ochroną małoletnich przed szkodliwymi treściami prezentowanymi w środkach masowego komunikowania się.
Art. 18.
1. Prezes Centrum Dobrych Mediów wykonuje zadania wynikające z ustawy przy pomocy Zastępcy Prezesa Centrum Dobrych Mediów.
2. Zastępcę Prezesa Centrum Dobrych Mediów powołuje Prezes Rady Ministrów na wniosek Prezesa Centrum Dobrych Mediów.
3. Obsługę Prezesa Centrum Dobrych Mediów zapewnia Centrum Dobrych Mediów.
4. Organizację Centrum Dobrych Mediów określa statut nadany, w drodze zarządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów. Statut określa, w szczególności zadania i strukturę organizacyjną Centrum Dobrych Mediów.
Art. 19.
1. Tworzy się Radę Dobrych Mediów, jako organ opiniodawczo – doradczy Prezesa Centrum Dobrych Mediów
2. Rada Dobrych Mediów, zwana dalej „ Radą”, w szczególności:
1) wyraża opinie w sprawach stosowania ustawy,
2) ocenia obowiązujące kategorie przekazów i formułuje propozycje zmian w tym zakresie,
3) wyraża opinie o kandydacie na stanowisko Prezesa Centrum Dobrych Mediów oraz przynajmniej raz w roku opiniuje pracę Prezesa Centrum Dobrych Mediów. Opinie Rada podejmuje bezwzględną większością głosów.
3. Rada liczy 18 członków.
Prezes Rady Ministrów powołuje 12 członków Rady spośród osób odpowiadających warunkom określonym w art. 16 ust. 2 pkt 1-3, których wiedza, doświadczenie i autorytet dają rękojmię prawidłowej realizacji zadań Rady.
4. Prezes Rady Ministrów powołuje członków Rady, o których mowa w ust. 4, według następujących zasad:
1) 6 członków spośród osób zgłoszonych przez organizacje społeczne, do których zadań lub celów statutowych należy ochrona małoletnich przed szkodliwymi treściami prezentowanymi w środkach masowego komunikowania,
2) 6 członków spośród przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania i rozpowszechniania środków masowego komunikowania.
5. Prezes Rady Ministrów powołuje 6 członków Rady spośród osób reprezentujących wszystkie kluby parlamentarne, dających rękojmię prawidłowej realizacji zadań Rady.
6. Rada wybiera Przewodniczącego i Wiceprzewodniczącego ze swego grona.
Art. 20.
1. Kadencja członków Rady powołanych na podstawie art. 19 ust. 4 trwa 6 lat.
2. Kadencja członków Rady powołanych na podstawie art. 19 ust. 5 trwa odpowiednio do kadencji Sejmu.
3. Członkowie Rady pełnią swoje funkcje do czasu powołania ich następców.
Art. 21.
1. Członkostwo w Radzie wygasa:
1) w razie śmierci członka Rady,
2) jeżeli członek Rady, o którym mowa w art. 19 ust. 4 przestał odpowiadać jednemu z warunków określonych w art. 16 ust. 2 pkt 1 – 3.
2. Prezes Rady Ministrów, na wniosek Rady, odwołuje członka Rady w razie:
1) choroby uniemożliwiającej sprawowanie funkcji członka Rady,
2) niewykonywania obowiązków członka Rady.
3. Prezes Rady Ministrów odwołuje członka Rady również w razie złożenia przez niego rezygnacji.
4. W przypadku wygaśnięcia członkostwa w Radzie albo odwołania członka Rady przed upływem kadencji, Prezes Rady Ministrów powołuje nowego członka Rady na okres do końca tej kadencji.
Art. 22.
1. Tryb pracy Rady określa regulamin ustalony przez Radę.
2. Obsługę prac Rady zapewnia Centrum Dobrych Mediów.
Rozdział 4
Przepisy karne
Art. 23.
1. Kto pokazuje lub rozpowszechnia przekazy niesklasyfikowane lub nieoznakowane zgodnie z przepisami ustawy podlega karze grzywny do 5000 złotych.
2. Orzekanie w sprawach o czyn określony w ust. 1 następuje w trybie przepisów kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia.
Art. 24
1. Kto, będąc odpowiedzialny za treść przekazywaną za pomocą środka masowego komunikowania,
1) pokazuje albo rozpowszechnia przekazy wbrew zakazom określonym w art. 10 ust. 1, 2 i 3
2) rozpowszechnia audycje lub inne przekazy z naruszeniem art. 10 ust. 7
3) rozpowszechnia reklamę zewnętrzną wbrew zakazowi określonemu w art. 10 ust. 9
podlega karze grzywny.
2. Tej samej karze podlega sprzedawca, który prowadzi sprzedaż przekazów z naruszeniem art. 10 ust. 4 i 5.
3. Karze określonej w ust. 1 podlega, kto wystawia czasopisma z naruszeniem art. 10 ust. 3.
Art. 25
Nadawca w rozumieniu art. 4 pkt 1) ustawy o radiofonii i telewizji, który narusza obowiązki określone w art. 10 ust. 7 i 8, podlega karze pieniężnej określonej w art. 53 ust. 1 ustawy o radiofonii i telewizji.
Rozdział 5
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 27.
W ustawie z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz.U. z 2004 r. Nr 53, poz. 2531 ze zm.) uchyla się art. 18 ust. 5-6.
Art. 28.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.